HOME & NIEUWS PRODUCTIE FILMPJES MUZIEK GASTENBOEK

Kippenvel van een trekharmonica

Stadsleven zoekt naar het kleine nieuws dat hoort bij de grote stad. Verslaggever Jeroen Kreule zwerft rond. Vandaag: op de koffie bij Karel van der Leeuw.

UTRECHT – Een bijzonder moment, maandagochtend in de werkplaats van Karel van der Leeuw aan de 1e Daalsedijk in Utrecht. Hij zet zijn kop koffie neer, pakt een eigengebouwde trekharmonica van de werkbank, gaat zitten en begint te spelen.
Eerst zomaar wat.
Dan een oud, jazzy nummer.
Iets van Rowwen Hèze.
En, als afsluiter, een gezellig, Brabants bruiloftnummer. Ontroerend mooi. Kippenvel.
Wie hier niet vrolijk van wordt, kan nergens vrolijk van worden.

Passie

Zelfs hond Pepper, die al drie kwartier half slapend onder de tafel ligt, staat bij het horen van de eerste tonen op en loopt een paar rondjes door de werkplaats.
Karel van der Leeuw is accordeon- en trekharmonicabouwer. Hij bouwt, stemt, restaureert, repareert en verkoopt. Geen vetpot, wel zijn passie.
Zijn werkplaats zit achter een grote, rode ijzeren deur. Ooit de ingang van het schoolplein van de St. Bellesinischool. De school is niet meer, het speelplein is tegenwoordig het domein van Van der Leeuw. Lang, smal, zo op het eerste gezicht ietwat rommelig. Aan de muur hangen foto’s van accordeons en trekharmonica’s die hij in het verleden heeft gemaakt.
Een blauwe accordeon, driekorig zwevend, gebouwd voor Wilbert van Duinhoven van Pater Moeskroen.
Een kleine, rode accordeon, gebouwd voor een meisje van 5.
Een 10-lepelbasser, gemaakt voor een Achterhoeker.

Wisseltonig

Verder overal hout, metaal, gereedschap, houtbewerkings- machines, kastjes. En natuurlijk accordeons en trekharmonica’s. Bovenop de hr-ketel in de hoek, op de grond, in vitrinekasten. Van klanten, van hemzelf.
Het mooie van beide instrumenten is dat ze zo compleet zijn. Begeleiding én melodie in één apparaat. Het verschil tussen een trekharmonica en een accordeon is op zich niet zo groot, zegt Van der Leeuw. Beiden hebben een blaasbalg. Maar een trekharmonica is wisseltonig (bij trekken krijg je een ander toon dan bij duwen), een accordeon niet. Een trekzak is klein, een accordeon groter en zwaarder.
Moeilijk te bespelen? Niet echt, zegt Van der Leeuw. Een beginner kan na een uurtje oefenen al zijn of haar eerste deuntje spelen. Sinds twee jaar geeft hij les in Utrecht. De lessen zitten vol, vanaf januari is er weer plek.

Rowwen Hèze

Want de trekharmonica en de accordeon zijn in, zegt Van der Leeuw. Al een jaar of vijftien, twintig. Doe Maar gebruikte zo’n instrument, Bram Vermeulen ook. En tegenwoordig Rowwen Hèze en Pater Moeskroen. Watdacht je van bandoneonist Carel Kraayenhof, de man die met zijn harmonica-achtige instrument Máxima aan het huilen kreeg? Van der Leeuw kent Kraayenhof persoonlijk. Al van ver voor de bruiloft. Hij hielp hem wel eens met kleine reparatiewerkzaamheden. Om een paar tonen bij te stellen bijvoorbeeld. Kraayenhof speelde toen nog in kleine zalen, kroegjes, op festivalletjes. Een topper, maar onbekend. De bruiloft heeft hem geen windeieren gelegd: Kraayenhof krijgt nu makkelijk Vredenburg vol.
Het zal wel.
Mooier dan een privéconcertje van Van der Leeuw in zijn werkplaats kan het nooit zijn.

• Terug